Σχέση με τον εαυτό: Εκεί που ξεκινά η συναισθηματική θεραπεία

Η πιο μακροχρόνια σχέση της ζωής μας…

είναι αυτή με τον εαυτό μας.

Κι όμως, είναι η σχέση που συχνά παραμελούμε

περισσότερο απ’ όλες.

Μαθαίνουμε πώς να σχετιζόμαστε με τους άλλους,

πώς να είμαστε “σωστοί” φίλοι, σύντροφοι, γονείς.

Αλλά κανείς δεν μας έμαθε πώς να μιλάμε

στο παιδί μέσα μας,

στο σώμα μας,

στα κομμάτια μας που πονάνε και σιωπούν.

Η συναισθηματική θεραπεία δεν ξεκινά στο γραφείο ενός θεραπευτή.

Ξεκινά στη στιγμή που αποφασίζεις να στραφείς προς τα μέσα,

και να πεις:"Αρκετά με την αυτοεγκατάλειψη. Θέλω να με γνωρίσω αληθινά."

Είναι ένα ταξίδι επιστροφής.

Επιστροφής σε σένα.

Πίσω από τους ρόλους, τα «πρέπει», τις προσδοκίες.

Εκεί που υπάρχει η αλήθεια σου:

με τις αντιφάσεις της, τα βάθη της, τη δύναμή της.

Θεραπεία είναι να σταματήσεις να πολεμάς τα συναισθήματά σου.

Να μην προσπαθείς να γίνεις "κάποιος άλλος" για να αξίζεις.

Είναι να αρχίσεις να σε βλέπεις όπως βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς:

με κατανόηση.

Με τρυφερότητα. Με φροντίδα.

Η σχέση με τον εαυτό σου φαίνεται:

Στο πώς μιλάς όταν κάνεις λάθος.

Στο πώς σε φροντίζεις όταν υποφέρεις.

Στο αν σε αγκαλιάζεις όταν νιώθεις μόνος

ή αν σε εγκαταλείπεις ξανά.

Δεν υπάρχει θεραπεία χωρίς σχέση.

Και η πιο θεραπευτική σχέση που μπορείς να χτίσεις,

είναι με εσένα!

Όχι για να φτάσεις κάπου.

Αλλά για να μάθεις να μένεις.

Να μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου κάθε φορά που πληγώνεται.

Να μην απαιτείς συνεχώς να γίνεις καλύτερος.

Αλλά να επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι.

Ακριβώς όπως είναι.

Εκεί αρχίζει η αληθινή θεραπεία.

Όχι στην αλλαγή.

Αλλά στην αποδοχή.