Η Γονεικότητα: Όλα τα Χρώματα του Ταξιδιού

Σήμερα θέλω να σου μιλήσω για ένα θέμα που είναι τόσο όμορφο όσο και γεμάτο προκλήσεις: τη γονεικότητα. Όλοι μιλάμε για τα χαμόγελα, τις αγκαλιές και τις αξέχαστες στιγμές με τα παιδιά μας, αλλά σπάνια αναφερόμαστε και στις δύσκολες στιγμές που τη συνοδεύουν. Είναι φυσιολογικό να αισθανόμαστε κουρασμένοι, να έχουμε αμφιβολίες ή ακόμα και απογοητευμένοι ορισμένες μέρες – και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε αυτό που κάνουμε.

Η γονεϊκότητα δεν είναι μια ευθεία γραμμή.

Δεν είναι μόνο φως, ούτε μόνο σκιά.

Είναι ένας καμβάς πολύχρωμος,

όπου κάθε μέρα προστίθεται μια πινελιά νέας εμπειρίας,

νέας πρόκλησης, νέου συναισθήματος.

Υπάρχουν μέρες που κυριαρχεί το χρυσό:

Όταν το παιδί σου σε αγκαλιάζει σφιχτά χωρίς λόγο.

Όταν γελάτε μαζί δυνατά.

Όταν το βλέπεις να κατακτά κάτι μικρό

και η καρδιά σου γεμίζει περηφάνια.

Υπάρχουν όμως και μέρες που είναι γκρι.

Που νιώθεις εξάντληση, σύγχυση, ενοχή.

Που δεν ξέρεις αν τα κάνεις καλά,

αν είσαι "αρκετός".

Που κλαις κρυφά στο μπάνιο

ή παλεύεις με την εσωτερική σου αυστηρότητα.

Και κάποιες μέρες είναι κόκκινες.

Γεμάτες ένταση, φωνές, ξεσπάσματα.

Μέρες που τα νεύρα σου είναι τεντωμένα

και η υπομονή εξαντλείται.

Μέρες που λες πράγματα που μετά μετανιώνεις.

Και νιώθεις πως απέτυχες...

Αλλά και αυτές είναι μέρος του πίνακα.

Γιατί η γονεϊκότητα δεν είναι τελειότητα.

Είναι ζωντανή.

Είναι σχέση.

Και όπως κάθε σχέση,

περνάει από κύματα.

Το πιο όμορφο όμως είναι το εξής:

Σε αυτόν τον πολύχρωμο χάρτη,

δεν χρειάζεται να είσαι πάντα φωτεινός.

Χρειάζεται να είσαι παρών.

Αληθινός.

Διαθέσιμος.

Κάθε φορά που επιστρέφεις,

που ζητάς συγγνώμη,

που αγκαλιάζεις,

που λες "δεν είμαι τέλειος, αλλά είμαι εδώ",

διδάσκεις κάτι πολύτιμο:

Ότι η αγάπη δεν είναι άψογη —είναι σταθερή.

Η γονεϊκότητα είναι τέχνη.

Είναι αποδοχή.

Είναι το να επιτρέπεις στον εαυτό σου

να ζει όλα τα χρώματα του ταξιδιού,

χωρίς να προσπαθεί να είναι μονόχρωμος.

Και όταν κοιτάξεις πίσω,

θα δεις πως ο πίνακας δεν ήταν ποτέ τέλειος

—αλλά ήταν αληθινός.

Και αυτό αρκεί.